Ajo ishte rruga që dikur lidhte më fort Sarandën e Delvinën, njëherësh duke i nxjerrë të dyja në Muzinë, përmes një peisazhi naturor fantastik.
Kthesat e Qafës së Muzinës, ato që dhe pak muaj na diktohen si udhë e vetme, derisa të nisë qarkullimi në Kardhiq – Delvinë, janë një vuajtje e vërtetë në raport me këtë rrugë të dikurshme, që, nëse do qe e mirëmbajtur, do qe lehtësi për Delvinën. Por kjo nuk ka ndodhur deri më sot dhe as ka sinjale deri më tani që mund të ndodhë. Për një rehabilitim të mundshëm të aksit të vjetër Delvinë – Muzinë, as është folur ndonjëherë.
Nga qarkullimi i pakët, veç për arsye bujqësoro – blektorale, zona është pothuaj e shkretë, e vetmuar, por tejet tërheqëse. Një kartolinë e vërtetë natyrore.
Kardhikaqi, fshati mes saj, ngjan sa pa fat në këtë realitet, produkt njerëzor, e sa me fat në aspektin natyror.
Në rrethana të tjera, të cilat do diktoheshin nga shtrimi i 13 kilometrave, mund të qe një ndër zonat më të preferuara për turizëm, në çdo stinë. Nuk është, pra për 13 kilometra, pasuar nga vizioni i munguar për ta kapitalizuar këtë perlë natyrore. Dhe siç dihet, është një zonë ku rrihet dhe aksidentalisht, muajve të sezonit, nga fakti se, orientimi me GPS, i çon automjetet drejt saj, pasi google maps njeh atë e jo aksin aktual nga Syri i Kaltër.
Kur pak vite më parë po diskutohej në një rreth të ngushtë ç’regjistrimi nga aty i kësaj rruge, ish-deputeti Alket Hyseni do ishte për “Jo”, me dëshirën dhe besimin se një ditë ajo rrugë do shtrohej.
Edhe pse pas pak muajsh do vijë Kardhiq – Delvinë, veç të mira do kishte nga rehabilitimi i aksit Delvinë – Muzinë, për jetën e zakonshme qoftë dhe baritore të atyre anëve, por dhe për turizmin. /sarandacity.al/
