Në mbrëmjen e 13 janarit 2012, Umberto Trotti dëgjoi britmat e gruas së tij të tmerruar dhe foshnjave të tyre nga varka e shpëtimit poshtë tij dhe u hodh nga një anije turistike italiane që u përmbys.
Costa Concordia, një anije lundrimi e madhe luksoze, u përmbys në ishullin italian të Giglios në ujë të akullt, duke shkaktuar 32 viktima.
Nuk kishte vend për Trottin në varkën e shpëtimit që mbante gruan e tij Fjord, dhe dy fëmijët e tyre të vegjël, por duke dëgjuar panikun e tyre teksa varka u fundos, ai u hodh për t’u bashkuar me ta.
“Ishte një instinkt, familja ime kishte nevojë për mua. U hodha, tre-katër metra,” tha Trotti.
Familja nuk ishte e sigurt nëse do të kthehej në Giglio për ceremoninë e së enjtes dhe kortezhin e qirinjve që shënonte 10-vjetorin e katastrofës.
Sirenat e anijeve do të tingëllojnë në orën 21:45 dhe kambanat e kishës do të bien për të shënuar momentin kur kryqëzori në pronësi të Costa Crociere, një degë e gjigantit britaniko-amerikan Carnival, godet bregun pasi kapiteni Francesco Schettino urdhëroi një afrim aty.
Trotti, 44 vjeç dhe Fjord, 33 vjeçe, ishin në muajin e mjaltit.
“Duhet të ishte përvoja më e bukur e jetës sonë”, citohet të ketë thënë Trotti nga AFP.
“Ata që nuk ishin në bord nuk do ta kuptojnë kurrë. Isha në një tronditje të tillë saqë ecja si një mumje”, shtoi ai.
Kryqëzori mbante 4229 pasagjerë nga 70 vende dhe u përmbys në një kohë kur shumë prej tyre ishin duke darkuar.
Kapiteni Schettino, i dënuar më vonë me 16 vjet burg, hezitoi të ngrejë alarmin.
Evakuimi filloi më shumë se një orë pas përplasjes kur shumica e varkave të shpëtimit në njërën anë të anijes ishin tashmë të papërdorshme.
“Kuzhinieri na shpëtoi”, tha Trotti.
Ai dhe familja e tij ishin në një restorant kur anija u anua nga goditja.
Fotot e marra më vonë nga Roja Bregdetare tregojnë zhytësit në një restorant të fundosur duke depërtuar në kërkim të viktimave.
Njerëzit aty po dëgjonin pianistin Antim Magnotta, 51 vjeç, i cili ra nga karrigia kur anija u drodh.
Ai e gjeti veten të rrethuar nga udhëtarë të tmerruar që kërkonin përgjigje.
“Një grua erdhi tek unë me dy fëmijë shumë të vegjël. Ajo ishte si një tigër, një luaneshë, për pak më sulmoi. Ajo tha: duhet të më thuash se çfarë të bëj për të shpëtuar fëmijët e mi”, tha Magnotta.
Magnotta, i cili më vonë shkroi një libër të titulluar “Pianisti Costa Concordie”, tha se ai veproi ashtu siç ishte veshur dhe i siguroi pasagjerët se kapiteni do t’u drejtohej atyre.
“Iu premtova por Schettino nuk tha asgjë. Ishte një tradhti e madhe”, tha ai.
Energjia elektrike mbaroi dhe ndërsa u bë gjithnjë e më e vështirë për të lundruar në anijen që po përmbysej, filloi një seri eklipsesh “ferrore”.
“Njerëzit u zhdukën në errësirë dhe u rishfaqën. Ata bërtisnin ‘nënë ku je?’Edhe sot e kësaj dite, mbaj mend emrat që njerëzit bërtisnin, duke kërkuar njëri-tjetrin”, tha Magnotta.
Me kalimin e kohës, ai arriti të ulej në njërën anë të anijes. Dy nga miqtë e tij vdiqën atë natë.
Duke vuajtur nga çrregullimi i stresit post-traumatik, muzikanti u zhvendos në Londër dhe mori një punë si kamarier në Muzeun Victoria and Albert, i cili për fat të mirë kishte një piano.
Dhjetë vjet më vonë, ai dëshiron të kthehet në Giglio për të luajtur për vendasit.
Schettino nuk mund të falet që “kurrë nuk ka kërkuar falje”.
Ish-kapiteni u shpall fajtor në vitin 2015 me akuza të shumta për vrasje, duke shkaktuar një aksident detar dhe duke u larguar nga anija përpara se të gjithë pasagjerët dhe ekuipazhi të evakuoheshin.
Schettino, i njohur në media edhe si “Kapiteni Coward”, apeloi në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut.
Avokatët e tij ka të ngjarë t’i kërkojnë atij që të kryejë pjesën tjetër të dënimit me burg në shtëpi këtë vit për sjellje të mirë.
Vëllai më i vogël i Kevin Rebellos, 47 vjeç, Russell, 32 vjeç, punoi në anije si kamarier dhe vdiq atë natë.
Trupi i Russell u gjet tre vjet pas katastrofës kur u çmontua një rrënojë e ndryshkur.
Natën fatale ai u sëmur.
“Ai ishte në kabinën e tij kur u përmbyt. Zbathur dhe me pantallona të shkurtra doli me vrap dhe takoi një shok që i kishte huazuar rroba. Ai i ndihmoi njerëzit të hynin në varka. Ai ende po i ndihmonte kur anijaa u anua shumë dhe njerëzit ranë në ujë. Askush nuk e pa më pas”, tha Rebello.
Të kujtosh fatkeqësinë është “tepër e vështirë”, por Rebello kthehet në Giglio për përvjetorin.
“Është si një shtëpi e dytë për mua. Ndihem afër vëllait tim kur jam aty”, tha ai. /sarandacity.al/
