Puthja që do mbetet në histori…

Një puthje bashkëshortësh në sallën e “frikshme” të vettingut, ka qenë simbolika më kuptimplotë se ç’ankth apo lumturi përjetohet aty nga ata që janë të detyruar që t’i nënshtrohet procesit torturues të testit të ndershmërisë për të vijuar ose jo në sistemin e drejtësisë.

Siç dihet, procesi bazë i Reformës në Drejtësi, ose ndryshe “zemra” e kësaj reforme, vettingu, ka nxjerr jashtë pamëshirshëm edhe figura pa njollë, por që janë kapur për ndonjë cen të vogël, krejt pa peshë aq sa për të vënë në dyshim integritetin e tyre, dhe kësisoj janë zbuar nga drejtësia. Në finale, nuk kanë vujtur humbjen e vendit të punës më shumë se sa cenimin e prestigjit apo dinjitetit të tyre publik. Siç në rastin e fundit me prokuroren Elisabeta Ymeraj, një mishërim integriteti moral dhe aftësie profesionale në drejtësi.

Kjo puthje në vetting i përket Prokurorit të Krujës Florian Bonjaku, i rikonfirmuar në detyrën e tij pas kalimit të vettingut në Komisionin e Pavarur të Kualifikimit.

Bonjaku rezultoi se kishte figurë të pastër, ndaj, në momentin e komunikimit të vendimit anuk mundi ta përmbante gëzimin. Ai nxitoi drejt bashkëshortes së tij që ishte e pranishme në sallë duke shkëmbyer puthje e përqafime faqe të gjithëve aty, edhe kamerave.

Është ndoshta një foto që do mbetet në histori, në atë që do të ketë si kryefjalë vettingun në sistemin e drejtësisë në Shqipëri, me shumë dritëhije sa vetë drejtësia jonë në post-komunizëm. /sarandacity.al/