Presidenti rus Vladimir Putin po vepron si një “lojtar i vetëm”, duke e çuar ushtrinë ruse në një luftë me rrezik të lartë që kërcënon të shkatërrojë ekonominë e vendit të tij.
Rrallëherë ai është dukur më i izoluar sesa në dy daljet e fundit publike me rrethin e tij të ngushtë, ku ulet në një distancë të madhe nga këshilltarët e tij më të afërt, transmeton BBC.
Si komandant i përgjithshëm, përgjegjësia përfundimtare për pushtimin e Ukrainës i takon atij, por ai gjithmonë është mbështetur në një eskortë thellësisht besnike, shumë prej të cilëve kanë filluar gjithashtu karrierë në shërbimet ruse të sigurisë.
Pyetja është kush ka ndikim në këtë moment më fatal të presidencës së tij?
Ministri i Mbrojtjes, Sergei Shoigu
Nëse dikush ka ndonjë ndikim, është i besuari prej kohësh Sergei Shoigu, i cili vazhdimisht përsërit narrativën e Putinit për çmilitarizimin e Ukrainës dhe mbrojtjen e Rusisë nga i ashtuquajturi kërcënim ushtarak nga Perëndimi.
Ai është një njeri që shkon për gjueti dhe peshkim në Siberi me presidentin, dhe në të kaluarën shihej si një pasardhës i mundshëm.
Megjithatë, disa ditë më parë u shfaq një foto ku shihet Shoigu i ulur në skajin e tavolinës me Putinin në pjesën e përparme.
Si rezultat, shumë kanë filluar të spekulojnë se sa ndikim ka ai në të vërtetë tek Putin.
“Shoigu duhej të ishte në krye të marshimit drejt Kievit. Ai është ministër i Mbrojtjes dhe duhet të kishte fituar”, tha Vera Mironova, specialiste e konflikteve të armatosura.
Ai u vlerësua me pushtimin ushtarak të Krimesë në 2014.
Shoigu ishte gjithashtu kreu i agjencisë së inteligjencës ushtarake GRU, i akuzuar për dy helmime me agjent nervor – një sulm vdekjeprurës në Salisbury në MB në 2018 dhe një sulm pothuajse vdekjeprurës ndaj liderit të opozitës Alexei Navalny në Siberi në 2020.
Mund të duket e pazakontë, por eksperti dhe shkrimtari rus i sigurisë Andrei Soldatov beson se ministri i mbrojtjes mbetet personi më me ndikim te presidenti Putin.
“Shoigu nuk është vetëm në krye të ushtrisë, ai është gjithashtu pjesërisht përgjegjës për ideologjinë, dhe në Rusi, ideologjia merret kryesisht me historinë dhe ai kontrollon narrativën (historike),” tha Soldatov.
Shefi i Shtabit të Përgjithshëm, Valery Gerasimov
Si shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Ruse, detyra e Valery Gerasimov ishte të sulmonte Ukrainën dhe ta përfundonte punën shpejt, por nuk ia doli.
Ai ka luajtur një rol të madh në fushatat ushtarake të Putinit që kur komandoi ushtrinë në luftën çeçene në vitin 1999 dhe ishte në krye të planifikimit ushtarak për Ukrainën, duke mbikëqyrur stërvitjet ushtarake në Bjellorusi muajin e kaluar.
Gjenerali Gerasimov, i përshkruar nga eksperti rus Mark Galeotti si “një burrë i paqeshur, i vrazhdë”, gjithashtu luajti një rol kyç në fushatën ushtarake për aneksimin e Krimesë.
Disa raporte sugjerojnë se ai tani është tërhequr për shkak të ngërçit në pushtimin e Ukrainës dhe raporteve për humor të keq midis ushtarëve.
Por Soldatov beson se këto janë vetëm dëshira boshe të kundërshtarit.
“Putini nuk mund të kontrollojë çdo rrugë dhe çdo batalion, prandaj është këtu Gerasimov. Dhe ndërsa ministrit të mbrojtjes mund t’i pëlqejë të veshë uniforma, ai nuk ka trajnim ushtarak dhe duhet të mbështetet te profesionistët,” shtoi ai.
Sekretari i Këshillit të Sigurimit, Nikolai Patrushev
“Nikolai Patrushev është lojtari më i llogaritur dhe beson se Perëndimi ka vite që po përpiqet të shkatërrojë Rusinë”, tha Ben Noble, një profesor i asociuar i politikës ruse në University College London.
Ai është një nga tre besnikët e Putinit që kanë shërbyer me të që nga vitet 1970 në Shën Petersburg, kur qyteti i dytë më i rëndësishëm në Rusi njihej ende si Leningrad.
Dy të tjerët janë kreu i shërbimit të sigurisë, Alexander Bortnikov, dhe kreu i shërbimit të huaj të inteligjencës, Sergei Naryshkin.
Rrethi i plotë i brendshëm i presidentit njihet si “siloviki”, pra ekzekutorët, por kjo treshe është më e afërta me të.
Pak kanë aq shumë ndikim te presidenti sa Patrushev.
Jo vetëm që punoi me të në KGB-në e vjetër gjatë epokës komuniste, por ai e zëvendësoi atë si kreu i shërbimit pasardhës, FSB, nga viti 1999 deri në 2008.
Gjatë një takimi të çuditshëm të Këshillit të Sigurimit rus, tre ditë para pushtimit, Patrushev shprehu mendimin e tij se “qëllimi konkret” i Shteteve të Bashkuara ishte shkatërrimi i Rusisë.
Sesioni ishte një shfaqje teatrale e jashtëzakonshme, duke treguar presidentin cep të një tavoline gjigante, ndërsa ekipi i tij i sigurisë iu afrua tryezës një nga një dhe shprehu pikëpamjet e tyre për njohjen e pavarësisë së rebelëve të mbështetur nga Rusia në Ukrainë.
Patrushev e kaloi provimin.
Drejtori i Shërbimit Federal të Sigurisë, Alexander Bortnikov
Analistët e Kremlinit thonë se presidenti i beson informacionit që merr nga shërbimet e sigurisë më shumë se çdo burim tjetër dhe e sheh Alexander Bortnikov si pjesë të rrethit të brendshëm të Putinit.
Një tjetër i njohur i vjetër nga KGB-ja e Leningradit, ai mori drejtimin e Shërbimit Federal të Sigurisë së Federatës Ruse (FSB), i cili zëvendësoi Patrushevin kur iu dha një funksion tjetër.
Dihet që të dy personat janë të afërt me presidentin, por siç thekson Ben Noble: “Nuk është sikur mund të themi me besim të plotë se kush është në krye dhe kush i ka marrë vendimet”.
FSB ka ndikim të rëndësishëm mbi agjencitë e tjera të zbatimit të ligjit dhe madje ka njësitë e veta speciale.
Bortnikov është i rëndësishëm, por ai nuk është aty për të marrë në pyetje liderin rus apo për të dhënë këshilla në të njëjtën mënyrë si të tjerët, beson Soldatov.
Drejtori i Inteligjencës së Jashtme, Sergei Naryshkin
Duke plotësuar një treshe miqsh të vjetër të Leningradit, Sergei Naryshkin ka qëndruar pranë presidentit për pjesën më të madhe të karrierës së tij.
Megjithatë, një skenë interesante ka ndodhur gjatë një takimi të Këshillit të Sigurimit rus përpara pushtimit të Ukrainës.
Kur u pyet për të vlerësuar situatën, kreu i shërbimit të inteligjencës ishte i mërzitur dhe i hutuar dhe Putini i tha: “Ne nuk folëm për këtë”.
Seanca e gjatë u redaktua në mënyrë që Kremlini vendosi qartë të tregojë shqetësimin e tij para një audiencë të madhe televizive.
“Ishte tronditëse. Ai është tepër i mbledhur, kështu që njerëzit do të pyesin se çfarë po ndodh këtu”, tha Noble.
Mark Galeotti vuri re një atmosferë toksike gjatë gjithë seancës.
Por Soldatov mendon se thjesht e ka shijuar momentin.
“Putinit i pëlqen të luajë me rrethin e tij të brendshëm, kështu që ai e bëri Naryshkinin të dukej budalla,” tha Soldatov.
Naryshkin ishte në hijen e Putinit për një kohë të gjatë, në Shën Petersburg në vitet 1990, më pas në zyrën e Putinit në 2004 dhe përfundimisht u bë kryetar i parlamentit.
Por ai është gjithashtu në krye të Shoqërisë Historike Ruse dhe, sipas mendimit të Soldatov, ka rezultuar shumë i rëndësishëm në sigurimin e presidentit me një bazë ideologjike për veprimet e tij. /tesheshi.com/
