Një pamje e pakapërdishme shihet mëngjeseve të hershme në shkallaret e shëtitores së qytetit: mbeturina të llollojshme konsumi lënë paturpshëm nëpër to, të cilat vizatojnë tipologjinë e atyre që qëndrojnë pas tyre: njerëz të rëndomtë, shqiptarë apo të huaj qofshin. Por të ndalemi të këta të dytët. Duke mitizuar të këqijat tona shoqërore; faktin se e keqatrajtojmë publiken, pronën e përbashkët, duke e konsideruar të askujt, nga ana tjetër kemi mitizuar dhe të mirat shoqërore të të huajve; faktin që te publikja janë e kundërta jonë. Por ja që nuk është kështu. Gjatë sezonit, në realitete të shumta e të ndryshme, do hasësh të huaj që sillen si shqiptarë dhe e kundërta. Çfarë tregon kjo? Tregon se në thelb është njeriu dhe jo ambienti. Njeriu me vlera i tillë mbetet dhe në një shoqëri pa vlera dhe e kundërta.
Për të qenë më konkret: koshat e mbeturinave në këtë pikë të shëtitores, jo një por dy, janë tre hapa larg këtyre mbeturinave. Pra, ata që i kanë lënë aty, siç lopa lëshon bajgën, i kanë patur të gjitha mundësitë të nderonin veten në radhë të parë duke marrë mbeturinat e futur në vendin e tyre, sado të ketë qenë ora. Aty, koshat ta bëjnë më sy. Por kjo rrethanë s’ka mundur të diktojë mbi atë që është karakteri i tyre, dhe në ardhshin nga vende të zhvilluara e plot pastërti ambientale, gjithnjë nëse kanë qenë të huaj, që me gjasë kanë qenë të tillë.
Dhe kjo e bën të nevojshme pasjen e tabelave ndërgjegjësuese në shëtitore, me ftesën për të mos u sjellë si zhuls me publiken.
P.S. janë të huaj, kryesisht të rinj, të cilët qëndrojnë deri orët e vona të natës duke u hargalisur shkallareve e lënë pas, sicc shihet, të pëgëra karakteri. /sarandacity.al/
