Ka një kontrast të thellë godina e rikonstruktuar e gjimnazit “Hasan Tahsini”, dalë në dritë dhe nga një bojatisje e jashtme koloristike, me ambientet përreth, nga të cilat veçon një fushë futbolli e lënë djerrë.
Pra, një rikontruksion godine por jo ambientesh. Më saktë terrenesh. Nuk dihet se pse është lënë jashtë projektit rikonstruktues fusha në krah, tërësisht e degraduar, që madje përbën dhe një akuzë në raport me atë çfarë është rregulluar, pas përbën një diferencë të papranueshme.
Fusha në krah, në një kuptim jo fizik por pedagogjik, është një lloj klasë në natyrë, dedikuar lëndës së edukimit fizik, por që përfshihet dhe në edukimin estetik.
Gjimnazi është një ambient që edhe pse i rrethuar me gjelbërim, duke parë rreth e rrotull, dhe sidomos në hyrje e krah saj, ngjan si i dënuar të jetë aty.
Një prej institucioneve arsimore simbol të Sarandës ndër vite, ajo meritonte një vend nderi edhe fizikisht, pra nga pikëpamja urbane. Ndërsa rikonstruktuesit e saj duket se nuk kanë patur pikë sentimenti në këtë aspekt.
Janë marrë me murret por jo me shpirtin e “Hasan Tahsinit”!
Dhe për këtë mjafton fusha në krah, për turp.
Ajo fushë, ai ambent, në pamundësi të hapësirave në qytet për sa më shumë ambiente sportive të tipit të brendalagjeve, mes pallateve, mund ta luante fare mirë këtë rol. Pra, mund të qe, veç i gjimnazit edhe për lagjen. 
Por dhe në mos u shkofsh kaq larg, ndonëse është kaq afër si vizion, mjaft që mesazhi që u jepet nxënësve brezit të ri më kësij lloj punësh, ku bëhet diçka në një drejtim dhe s’bëhet asgjë në një drejt tjetër, duke qenë integrale mes njëra-tjetrës, i lënë të mësohen dhe ambientohen me të shëmtuarën dhe të paarsyeshmen urbane.
Por ka dhe një akuzë tjetër pos asaj të mosrikonstruksionit; se pse është lënë në degradohet në vite? /sarandacity.al/
