Kjo Sarandë që shohim sot, e cila shoqërohet dhe nga një ndjenjë pezmatimi për ndërtimet pa kriter, i atribuohet në një farë mënyrë asaj kohe kur dhe u hartuan ca projekte futuriste për qytetin e së nesërmes. Fjala është për qeverisjen lokale të kohës së kryebashkiakut Edmond Gjoka.
Ndër to veçon një shkallare gjigande drejt Manastirit të 40 Shenjtorëve, një kompleks pishine noti e zbuluar dhe e mbuluar, qendra e re kulturore, një port jahtesh, si dhe një tip shëtitoreje buzë detit në aksin Turizëm – Kanal i Çukës.
E ndërsa projektet e tjera mund të bëhen realitet një ditë, kjo lloj shëtitoreje mbetet një utopi. Kjo sepse ajo hapësirë që përshkuhet në foto, me ndërtime tek tuk në shpate, ku mbizotëron dhe gjelbërimi, as që ekziston sot. Madje madje, ka një fluks të tillë ndërtimi vitet e fundit po në këtë segment, i cili shfrytëzon çdo pëllëmbë të lirë.
Paradoks është fakti se projekti i kësaj shëtitoreje u hartua ndërsa ndërtimet aty qenë në atë fazë që jo sot, por që kur hartohej projekti ishte e qartë se nuk do mund të realizohej kurrë.
Ndërsa vepra më e madhe infrastrukturore e Sarandës që pas ‘90-ës, shëtitorja e re sot, as që llogaritej të ishte projekt zgjerimi apo rikonstruksioni. Aq sa ishte, trashëguar nga koha e komunzimit, mjaftonte.
Po si do realizoheshin këto projekte? Do kërkohej financim nga shumë burime, por nuk dihet se sa u lobua për to.
Tek e fundit ishte një kohë tjetër, ku nuk mendohej për vepra të tilla në terren. Maksimumi ishin projekte në letër, me vlerën e vizionit që kishte nxitësi dhe ideuesi për të parë Sarandën e së nesërmes. /sarandacity.al/
