Teksa e gjithë Saranda po i gëzohet paq dhe gjithnjë e më shumë shëtitores së re, janë shfaqur aty shenjat e para të një veshjeje të bukur që i rri ngushtë qënies sonë sociale.
Fjala është për pandjeshmërinë e thellë dhe të dhimbshme të vetëdijes komunitare, e cila prish, ndot e bën gjithçka pis tej gardhit të privates.
Shenjat e kësaj janë dhënë pikërisht te shëtitorja e re, e cila, psikoligjisht duhet të shërbejë dhe si një nxitës i vetëdijes se një prone të përbashkët, me interes të përbashkët, që duhet ruajtur.
Përkundër kësaj, është shfaqur ndotja e saj, te shkallaret e më tej në det, prej mbeturinave të lëna aty nga ndonjë gosti shoqërore apo individuale.
Shkallaret ta japin këtë kënaqësi, pra që të ulesh aty, kundrosh detin, të ndjesh aromën e tij e të konsumosh diçka. Por më pas nis prova e madhe, ajo se çfarë do bësh me mbeturinat.
Ky është çasti që ndan pagdhendjen me ndërgjegjen.
Duhet bërë shumë për të luftuar pagdhendjen, qoftë dhe me një patrullë policie bashkiake, e cila të të kapë kur ti ndyn e të bën shembull.
Format më pas se si, janë të diskutueshme. /sarandacity.al/
